Helemaal achterin de Woestijnenweg op nummer 39 in Wijthmen staat een klein boerderijtje met een rieten kap.
Wie de eerste bewoners waren is niet bekend, maar de ons eerste bekende bewoners waren het echtpaar Hendrik Broekhaar (1893-1984) en Maria Broekhaar van Leusen. (1900-1973)
Waarschijnlijk heeft de familie Broekhaar het boerderijtje in het begin van de twintiger jaren van de vorige eeuw aangetroffen in de staat zoals hierboven op beide foto’s is weergegeven.
We zien boven de achterzijde van de boerderij, de elektriciteitsmasten langs de Woestijnenweg staan, een indicatie – met de eerste vier foto’s in achtgenomen – dat boerderijtje alleen via de achterzijde toegankelijk was.
Dit echtpaar Broekhaar kreeg in de loop der tijd een gezin van 16 kinderen, waarvan er drie vroegtijdig kwamen te overlijden. Deze kinderschare bracht Hendrik en Maria er toe het stalgedeelte van het huis als slaapvertrekken in te richten voor hun kinderen. Foto vier geeft op de zijgevel een kozijntje aan waarvoor voor een klein gordijntje hangt, waarschijnlijk dus een slaapkamer.
Op het familieportret uit ca. 1947 staan dertien kinderen van het gezin van Hendrik en Maria Broekhaar afgebeeld.
Op de voorste rij: Wim, Riek, vader Hendrik, Eddy, Moeder Maria, Frans, Bernard en Marietje.
Op de achterste rij: Harry, Joop, Trees, Bertus, Tonny, Annie en Herman.
Ergens in de vorige eeuw voor 1969 werd de boerderij verkocht aan Bernard Klink wonende in Hoonhorst,
hij had het boerderijtje niet aangekocht om er zelf in te gaan wonen maar beschouwde het huis als een belegging om later te kunnen verkopen.
Hendrik en Maria vertrokken daarna naar het bejaardencentrum “De Vloedgraven” – tegenwoordig noemen we dit zorgcentrum het Woolthuis – in Heino en zouden hier tot hun dood verblijven.
Hendrik was daar een trouwe schrijver van de column van het bejaardentehuis, “Ten Overvloede”.
Vanuit hier kwam het verzoek in 1984 aan hem om zijn levensverhaal eens op te schrijven.
We zien in zijn kleine levensverhaal hoe belangrijk het geloof is en hoe je moest overleven.
We laten Hendrik Broekhaar zelf aan het woord en merken zijn humor op:
Ik ben geboren op dinsdag 9 mei 1983 in het buurtschap Ankum, gemeente Dalfsen. Mijn vader was die dag naar de Ommer veemarkt, mijn moedei was nog thuis, gelukkig maar. 1 april 1898 ben ik voor het eerst naar de lagere school gegaan. In feite was ik toen nog maar vier jaar. Ik heb de zes klassen met goed gevolg doorlopen. In die tijd verhuisden wij naar Vilsteren. Toen ik 10 jaar was mocht ik weer van school af.
17 april heb ik mijn eerst H. Communie gedaan in het jaar 1904 in de Sint Willibrordus kerk te Vilsteren. Drie jaar later heb ik het H. Vormsel ontvangen. Toen ik 11 jaar was stuurde mijn vader mij de boer op, ik verdiende daar f 17.50 plus kost en inwoning per jaar.
Mijn ouders zijn gaan verhuizen naar Hoonhorst. Mijn vader huurde daar een vrijstaande woning met een mooi stuk grond erbij voor de prijs van 50 cent per week van de baron Van Dedem. Mijn vader werkte daar ook maar onder één voorwaarde namelijk met mij erbij.
Mijn vader had mij inmiddels alweer verhuurd bij een tweede boer, daar zou ik toen f 6,- plus kost en inwoning per jaar verdienen, maar dat is met wederzijdse goedkeuring weer opgezegd. Mijn vaderen ik verdienden bij de baron tezamen f 6.50 per week.
Daar ging dan 50 cent huur af. In feite bleef er maar f 6,- over voor vader, moeder en drie kinderen,
waarvan ik de oudste was. Eet je maar dik.
Toen ik 16 jaar was kwam mijn vader te overlijden op 56 jarige leeftijd. Ik had toen te zorgen voor mijn moeder en broer en zus.
Ruim een jaar later hertrouwde mijn moeder. Toen ik 18 jaar was ben ik weer de boer opgegaan. Ik had vrijstelling van militaire dienst.
Vijf boeren heb ik gediend. De eerste was Harms, de tweede was Stigt, de derde was Diepman, de vierde was Schrijver, de vijfde en laatste was Dooren.
Toen ik daar een poos werkzaam was kreeg ik verkering met een jong meisje van 18 jaar wat dan na verloop van tijd mijn lieve wouw is geworden. Bij mijn bezoek bij haar thuis schoot ik de eerste keer al bijna midden in de roos. Ik vroeg haar of ik nog een keer terug mocht komen en dat vond ze goed.
Bij het overlijden van Hendrik in 1984 merkte een vrijwilliger van de Vloedgraven op:
“Mijnheer Broekhaar was een heel bijzondere bewoner, hij wilde je altijd iets zeggen, als deze man vroeger de kans had gehad om te studeren had hij dominee of pastoor kunnen worden”. De vrijwilliger tekende ook enkele gezegden van Hendrik op: “Zonder liefde is het leven me niks waard” en “Een dankbaar mens is een gelukkig mens”. Een wijs man bleek dus.
Bernard Klink verkocht het boerderijtje aan de familie van der Horst, deze familie schilderde de boerderij wit en ook kreeg het huis vensters aan de voorgevel.
Zij waren de eigenaar toen de verharding van de Woestijnenweg plaats vond. De familie wilde hieraan financieel niet bijdragen, daarom stopte de verharding net voor het boerderijtje (dit is nog steeds te zien) en koos de familie ervoor via de Erfgenamenweg bij het huis te komen, een weg die tegenwoordig niet meer in gebruik is.
Ook werd er een kantoor gebouwd aan de rechterzijde, geheel los van de boerderij, zie foto 13.
Hans en Annelies stelden een pad open door hun bos aan de overzijde van de Woestijnenweg voor de schoolgaande jeugd, die zo veilig de basisschool bij het “Gemeenschapscentrum Wijthmen” konden bereiken.
De familie Kempenaar verlieten Wijthmen na verloop van tijd om zich in Berkum te gaan vestigen.
Hierbij kwam de boerderij opnieuw te koop en kreeg het als nieuwe eigenaar de Gemeente Zwolle.
Zwolle kocht de boerderij met percelen aan om onder anderen opnieuw de veiligheid van de schoolgaande jeugd te kunnen waarborgen. Door een bosgedeelte, dat bij het perceel behoorde kon de jeugd uit Wijthmen veilig de lagere school “De Kubus” bereiken zonder het verkeer over de Erfgenamenweg te hoeven trotseren.
De gemeente Zwolle wilden de boerderij onderbrengen in het project “Beter met Bos” of onder het project ” Ouderenzorg Wijthmen.” Dit laatste bleek in 2011 niet haalbaar te zijn.
In 2012 vestigt zich in dit prachtig boerderijtje de familie Peek-Boot, zij toverden het voormalige kantoor om tot een bed & brood gelegenheid. natuurlijk een prachtige plaats in een bosrijke omgeving, de Wijthmenerplas op 10 minuten loopafstand en in het midden van wandel- en ruiter- en fietspaden, wat zou een gast nog meer willen!
Het bospad voor de schoolkinderen en de ruiterbak bleef bij deze verkoop in het bezit van de Gemeente Zwolle.
Bronvermelding:
Opmerking:
We proberen zoveel mogelijk alle betrokkenen die op enigerlei wijze hebben bijgedragen aan dit artikel te benoemen. Hoewel van diverse onderdelen het eigendomsrecht niet kon worden achterhaald kan een ieder die van mening is enig recht te kunnen ontlenen aan de inhoud van dit artikel contact met ons opnemen. We kunnen dan uw naam vermelden of het onderdeel op uw verzoek onmiddellijk verwijderen van de site .Uw privacy willen wij altijd garanderen, echter op sommige gedeeltes van deze site worden namen van enkele personen geplaatst. U kunt ons altijd aangeven indien U dit niet wenselijk acht. Wij zullen dan uw naam direct van deze site verwijderen.
Heeft u bij het lezen van bovenstaande teksten onjuistheden geconstateerd zowel inhoudelijk als tekstueel dan houden wij ons graag aanbevolen voor deze opmerkingen. Heeft U misschien aanvullingen op dit artikel, ook dan houden wij ons aanbevolen.
Via de site linksonder kunt U uw opmerkingen aan ons doorgeven. Onze dank hiervoor.
Publicatie juni 2020