Voetbal is voor velen een fascinerende sport. Wekelijks trappen duizenden liefhebbers tegen de bal.
Al in de vorige eeuw wordt er in Overijssel gespeeld, zoals bijvoorbeeld in de steden Deventer (1875), Enschede (1885) en ook in Zwolle (1893).
Op het Sallandse platteland komt de amateurvoetbalsport op een veel later tijdstip tot wasdom. In Herfte en Wijthmen komt de voetbalsport pas in begin 20e eeuw langzaam op gang. In die periode bestond de gemeenschap hoofdzakelijk uit boeren. Voor de voetbalsport was in die tijd weinig aandacht, werken op de boerderij is de leuze. Als er toch sport aan te pas komt dan staat de paardensport hoog op het verlanglijstje. Voor Herfte en Wijthmen ging dit ook op, hier is zoals elders weinig aandacht voor ontspanning, vooral onder de jongeren is er behoefte aan afleiding op de dagelijkse werkzaamheden.
Herfte zette de voetbalsport als eerste in onze buurschappen enigszins op de kaart. Een voetbalclub werd opgericht aan de Watersteeg – de huidige Kuijerhuislaan – en zag het levenslicht in 1922. Bijzonder is dat als levensbeschouwing neutraal wordt opgegeven, dit hield in dat mensen van verschillende religie welkom zijn en kunnen deelnemen aan de voetbalsport bij de “Voetbalvereeniging Herfte”. Enkele jaren later, in 1925 is de voetbalclub alweer ontbonden.
Het is dan niet meer mogelijk de voetbalsport te beoefenen in onze buurtschappen op verenigngsniveau. Deze status blijft niet zo, jaren later zo rond de Tweede Wereldoorlog weten enkele Wijthmeners een voetbalvereniging in het leven te roepen. Gedurende deze oorlogsjaren zijn een aantal teams in competitieverband uit Wijthmen actief op de velden rond Zwolle.
Deze teams speelde in de Nederlandse Voetbalbond, de toenmalige competitie van de afdeling Zwolle. De thuishaven van de voetballende Wijthmeners is een stuk land bij boerderij Klink aan de Erfgenamenweg, nu bekend als het Hoekserfpad naar de Wijthmenerplas.
De naam van de club
“Wijthmen” is de naam die steevast in wedstrijd aankondigingen in gebruik [i]is. Wanneer het tot de oprichting van deze club is gekomen is niet duidelijk, gelukkig hebben we enkele ankerpunten uit deze geschiedenis en uitspraken van voetballers uit het verleden die ons enigszins houvast geven.
Jaren geleden in de vorige eeuw sprak ik mijn buurman Willem Klink (1919-2002) tijdens een feestelijke aangelegenheid ergens midden tachtiger jaren. Eén van zijn favoriete gespreksonderwerpen was naast de boerderij, natuurlijk het voetbal. Willem is in zijn jeugdjaren een voetballer pur sang, een talentvolle aanvaller, eerst rechtsbenig en later zelfs ook tweebenig, speelde voor “Wijthmen” tijdens de oorlogsjaren. Later na ontbinding van de club vond hij zijn weg in het voetbal bij het in 1938 opgerichte Heinose groen-witte HEVO. Ook zijn zoons Gerard, Henk en Richard zouden later in de voetsporen van hun vader treden.
Willem vertelde mij toen dat er ooit een voetbalclub actief was dat onderdak had gevonden bij de boerderij van zijn ouderlijkhuis. De naam? Dat wist hij niet meer precies. We hadden het altijd over “Wijthmen” vertelde hij.
Samen dachten we dat het een “wilde” competitie moest zijn geweest die bij gelegenheid ruimte bood aan enkele jongeren voor een ontspanning op de zondagmiddag tijdens een partijtje voetbal bij zijn ouderlijk huis. Maar van die “wilde” competitie bleek helemaal geen sprake te zijn.
De competitie tijdens de oorlog
De oorlog was het voor de K.N.V.B. lastig een normale competitie op touw te zetten.
Elke (nood)competitie bestonden daarom uit clubs van verschillende niveaus uit regionale gebieden.
Hierdoor werd de reisafstand tussen de clubs beperkt en konden de mensen sneller thuis zijn wanneer zij alsnog werden opgeroepen voor bepaalde calamiteiten of burgerplicht
Sommige competities bevatten meerdere teams van één club, ook al werd dit, waar mogelijk, vermeden bij de indeling. De competities werden niet aangeduid met een niveau, maar enkel met een letter, om zo de verschillende groepen van elkaar te kunnen onderscheiden.
Er kon vanuit de competities niet gepromoveerd of gedegradeerd worden. Ook waren er geen consequenties wanneer een wedstrijd niet gespeeld zou worden. In 1939/40 werden met name op het einde van het seizoen veel wedstrijden afgelast welke vervolgens ook niet meer werden ingehaald. Hierdoor konden op de ranglijsten grote verschillen ontstaan tussen de clubs en het aantal gespeelde wedstrijden.
Het was dus behelpen in de oorlogsomstandigheden, de meeste (regionale) voetbalafdelingen lieten een normale competitie of gaan zelfs een eigen noodcompetities spelen.
Gedurende haar bestaan beschikt de ‘Voetbalvereniging Wijthmen” soms over twee teams en ook is er nog (weleens) een juniorenteam binnen de club actief. Wijthmen maakte bijvoorbeeld in 1943 haar opwachting in de afdeling D met het eerste elftal en ook speelde het tweede elftal in 1944 weer in de afdeling D van de Nederlandse voetbalbond van de afdeling Zwolle. Het niveau van voetbal kon dus elk seizoen anders zijn.
De herinneringen van Hein Vosman
De familie Vosman uit Wijthmen kende een jarenlange voetbaltraditie. Liefst vijf Vosmannen speelden aanvankelijk in Wijthmen. Op het land van Klink maakten de gebroeders furore. Hein over deze club: “ik denk dat het clubje ongeveer acht á tien jaar heeft bestaan en er waren ook junioren. Ook de jongens van der Kamp kwamen met z’n vieren in Wijthmen voetballen. Ik herinner me ook Wijnand de Munnik, Hein Overmars en Gait Mulder. Ik en mijn broers hebben er ook bijgezeten en ik kan wel zeggen dat de echte voetballers in Wijthmen zaten. Na de oorlog is dit clubje opgeheven en zijn we in Hoonhorst begonnen.”
De herinneringen van J. Broekman over het veld in Wijthmen.
Broekman was de eerste trainer van Hoonhorst, hij weet nog te vertellen dat er in de beginfase ook wel eens afwisselend in Hoonhorst en in Wijthmen werd gespeeld. In Wijthmen was het wel eens nodig dat het veld afgekeurd werd omdat het heel drassig was.
Een ernstige tegenslag voor de vereniging is het tragische voetbalongeval van de 22-jarige Hendrik Hulsman (1920-1942) op het voetbalveld thuis bij de familie Klink.
Het is zondag 28 juni 1942, de “voetbalvereniging Wijthmen” speelt een thuiswedstrijd. Als het bijna tijd is voor de rustperiode probeert keeper Hendrik Hulsman een aanval van de tegenpartij af te slaan waarbij hij een bal keihard in zijn maagstreek krijgt. Hendrik valt hierbij ter aarde. Het team is in rep en roer en roept de hulp van de dokter uit Dalfsen in. Als de aangesnelde dokter bij het voetbalveld arriveert constateert hij een hardstilstand met de dood ten gevolge. Hartreanimatie in die tijd is een nagenoeg onbekende methodiek om het hart weer op gang te krijgen. Verslagenheid heerst bij de spelers en het weinige publiek.
Hendrik moet na huis worden gebracht, maar een goed transport is op dat moment niet voor handen. Zijn teamgenoten leggen hem op een ladder en samen lopen zij naar zijn ouderlijk huis aan de Oude Wythemerweg, het kleine – toen nog niet witte – boerderijtje. Er heerst ongeloof in het Buurtschap. De voornamelijk uit boeren bestaande gemeenschap komt n.a.v. dit ongeval te laat aan in het land om de al onrustig geworden koeien te melken. Hendrik vindt zijn laatste rustplaats in het naburige gelegen Hoonhorst.
Drie jaren later moet de vereniging opnieuw een tegenslag incasseren.
Voor Wijthmen is op 13 april 1945 de oorlog eindelijk voorbij als Régiment de la Chaudiere – een onderdeel van de derde Canadese infanteriedivisie – de gemeentegrens van Zwollerkerspel bij Heino oversteekt.
Enkele weken eerde op 24 maart 1945 komt de 23-jarige Jan Willem Boeve, (1921-1945) secretaris van de voetbal “Wijthmen” plotseling te overlijden. Boeve is de oudste zoon van Anton Boeve en zijn eerste vrouw Wilhelmina Cornelia Lode. Het echtpaar Boeve beheert de winkel aan de Kroesenallee in Wijthmen.De vrede komt te laat voor Jan-Willem, hij vindt zijn laatste rustplaats op de begraafplaats Bergklooster in Zwolle.
Concurrentie uit Hoonhorst voor de Wijthmense voetbalclub
In Hoonhorst wordt er na de oorlog in 1946-1947 de eerste grondslag gelegd voor de oprichting van wat later een voetbalclub zou blijken. Men wil ook daar de jonge boeren een ontspanning mogelijkheid bieden en dan lijkt het erop dat de rijsport in deze landelijke omgeving de ideale sport is voor deze jonge boeren uit Hoonhorst. Als enkele initiatiefnemers zicht richten tot het “Plaatselijk Belang Hoonhorst” komt er géén paardensport naar voren maar toch een voetbalclub uit de bus, en wel een katholieke.
Een van de initiatiefnemers, lid van het Voorlopige bestuur is Gerrit van der Kamp. Op 29 april 1948 is de oprichting van de R.K.-voetbalclub Hoonhorst met een geestelijk adviseur, de “Zeereerwaarde heer Th. Van Dijk” – die een dikke vinger in de pap had – een feit. Hoonhorst is dus geen neutrale vereniging gezien de latere wijzigingen der Statuten naar katholieke normen. De uit het buurtschap Emmen afkomstige, de hiervoor genoemde Gerrit van der Kamp en zijn broer Anton voetballen beiden in Wijthmen, zij maken dan de keuze om in Hoonhorst te gaan voetballen. Dezelfde keuze maken de broers Vosman, maar liefst vijf Vosmannen voetballen in Wijthmen, zij vonden in de loop der tijd hun weg naar voetballend Hoonhorst. Veel had dit te maken met de normen op religieus gebied die als een verplichting werden beschouwd.
Het einde van de voetbalclub uit Wijthmen, begin van een nieuwe
Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog ontstaan er vele veranderingen binnen de samenleving en dus ook binnen de vereniging Wijthmen, de gedachtegang is anders geworden.
De spelers zien na deze oorlog nieuwe kansen elders liggen, de vrijheid maakt het mogelijk andere dingen te gaan doen. Het zuilenstelsel is weer gemeengoed geworden, waardoor de groeperingen protestant en katholiek elk hun eigen weg bewandelen. De leden van de vereniging gaan uit elkaar, kiezen om te spelen met mensen binnen hun eigen religie, soms gedwongen door de geestelijkheid.
Dit blijkt een funeste ontwikkeling voor onze “vereniging Wijthmen.” We zien het ontstaan van de voetbalvereniging Hoonhorst in 1948, hierdoor gaan spelers van de voetbalvereniging Wijthmen vertrekken naar Hoonhorst en ook de spelers van protestante zijde bleven niet in Wijthmen spelen.
Zij vinden hun weg bij verenigingen in de omringende buurtschappen. ook zal het overlijden van Jan Willem Boeve als speler en secretaris van de club impact gehad hebben op het voortbestaan van de club, immers de club lijkt op instorten te staan omdat er vele problemen samen komen op eenzelfde moment en er geen mogelijkheden meer lijken te zijn voor een constructieve samenhang.
De tijdgrenzen aan het bestaan van de voetbalvereniging Wijthmen laten zich niet precies plaatsen, maar het lijk dat men enkele jaren voor de oorlog tot enkele jaren na de oorlog actief bezig is met het voetbalspel bij boerderij Klink. Hein Vosman spreekt over een levensduur van acht tot tien jaar. Deze schatting lijkt juist, vooral omdat de oprichting van V.V. Hoonhorst dan in de maak is en twee jaar na de oorlog in 1948 gestalte krijgt.
Een ander meespelend aspect voor het te neer gaan van de vereniging is mogelijk de oprichting in 1950 van de katholieke voetbalclub “E.M.S.” door bouwpastoor van Wee. Deze voetbalclub speelde op hetzelfde terrein bij boerderij Klink zoals de voetbalvereniging Wijthmen dat deed. De voetbalvereniging Wijthmen is al bijna zeker op dat moment opgeheven, men is bezig uit de restanten van de oude club een katholieke voetbalclub in het leven te roepen. In de archieven is echter niet veel te vinden over de voetbalclub “E.M.S..”, bij de oprichting hebben ongeveer 50 belangstellenden zich aangemeld. We kunnen met enige zekerheid aannemen dat “E.M.S.” nooit bestaansrecht in Wijthmen heeft verworven. De aangemelde katholieke spelersgroep heeft mogelijk toch gekozen om in Hoonhorst te gaan voetballen. De wetenschap hierover is jammer genoeg in de loop der tijd verloren gegaan.
Bij de V.V. Hoonhorst kwam jaren later de jongste telg van de familie Vosman, Tonnie in navolging van zijn oudere broers bij Hoonhorst voetballen.
Hij is het die in 1969 één van de drie initiatiefnemers is om te komen tot de oprichting van een nieuwe voetbalclub in Wijthmen. Wijthmen krijg zo dan toch in april 1969 weer een eigen voetbalvereniging binnen haar dorpsgrenzen, niet meer bij boerderij Klink maar achter café “De Mol” gaat de “Sportvereniging Wijthmen” van start.
En Willem Klink? Hij was regelmatig te vinden langs de velden om zijn drie zoons te zien spelen die daar voor de eer van Wijthmen streden.
Zo was door Tonnie en Willem de verbondenheid met de oude vereniging Wijthmen toch nog enigszins bewaard gebleven staan.
Gerard Hülsmann 18 maart 2022
———————————————————-
Bronnen
———————————————————-
Opmerkingen:
Via de site linksonder kunt u dit aan ons doorgeven of via historischewijthmen@gmail.com.
Onze dank hiervoor.