Het voorspel
Het is 1943 als de aartsbisschop van Utrecht Johannes (Jan) de Jong (1885-1955) besluit tot de stichting van een parochie in Herfte-Wijthmen. Theodorus Van Wee, (1899-1967), voormalig kapelaan te Enschede, krijgt de benoeming tot bouwpastoor. Hij gaat de werkzaamheden uitstippelen die moeten leiden tot de bouw van een kerk in de gloednieuwe parochie van Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand.
Financiële middelen ontbreken en deze zijn hard nodig, wil hij zijn opdracht tot een goed einde brengen. Van Wee blijkt hierin een veelzijdig en vindingrijk man te zijn. Zijn organisatietalent, doorzettingsvermogen en mensenkennis komen hem dan goed van pas. Een toepasselijke plaats lijkt gevonden te worden langs de Kroesenallee, een dan enigszins centrale plaats in Wijthmen met de katholieke school op steenworp afstand.
Hiertoe moet grond worden aangekocht. Dan bieden de familie Mulder, een schoonzuster van Jan Meiberg aan om maar liefst drie hectare grond beschikbaar te stellen voor dit doel. De bouw vindt dan niet plaats aan de Kroesenallee, maar op de beschikbaar gestelde grond op de grens van Herfte met Wijthmen. Door dit cadeau is de deal natuurlijk snel rond. Het eerste wat pastoor van Wee te doen staat is een voorlopig onderkomen te vinden voor de nieuwe parochie. Het liefst ergens natuurlijk in Herfte of in Wijthmen. Deze locatie wordt ook gevonden bij de familie Meiberg, waar een landbouwschuur wordt omgebouwd tot noodkerk. Meiberg moest hiertoe wel knarsetandend enkele koeien minder gaan houden. Ook kan hier een voorlopig parochiehuis worden gerealiseerd. Van Wee moet in zijn nopjes zijn geweest dat alles zo voorspoedig geschiede. Vervolgens moet de nieuwe herder van de parochie zelf nog ergens onderdak vinden. Dit onderdak wordt gevonden bij het hoofd van de katholieke school in Wijthmen, bij de familie Bisschop in het huis met school aan de Poppenallee [1]
Hier verblijft hij slechts twee maanden, om vervolgens ongeveer zeven jaren bij familie Hein en Magaretha (Greta) Loghtenberg te gaan wonen in een voor hem ingerichte kamer aan de Erfgenamenweg, [2] vlakbij de nieuw te bouwen kerk met de pastoorswoning.
De inkomsten tijdens de gehouden diensten zijn bij lange naar niet voldoende voor de bouw van de door de inwoners van Herfte-Wijthmen felbegeerde kerk. Van Wee besluit diverse projecten op te starten met een tweeledig doel.
Het eerste doel is om de samenhorigheid tussen de katholieke bevolking van de beide buurtschappen in zijn nieuwe parochie te bevorderen en op de tweede plaats financiële middelen te werven voor de bouw van zijn kerk.
Eén van de vele projecten die aan beide doelen voldoen is het oprichten van een toneelgezelschap. Zo ontstaat er begin 1946 plannen voor een katholieke toneelvereniging in Herfte-Wijthmen. De eerste vergadering hiertoe wordt belegd bij de familie Reuverkamp, het voormalig café “De Zon” aan de Heinoseweg, Bij een oprichting ontstaat een mogelijkheid om bij de uitvoeringen van de toneelvereniging telkens gelden bijeen te brengen. In 1947 is deze toneelvereniging, compleet met bestuur een feit geworden. Men gaat voortvarend aan de slag. De naam die van Wee kiest voor zijn toneelgezelschap is W.I.K. De letters staan voor “Willen is kunnen.”
De naam is een geweldige aansporing voor zijn spelers, maar ook zal hij deze aansporing op zichzelf hebben betrokken als bouwpastoor.
W.I.K. in bedrijf
W.I.K. is een strikt katholieke toneelclub, personen van andere gezindten waren in die dagen niet welkom bij het toneelgezelschap, ook de katholieke jongens in deze begintijd niet! W.I.K. speelt drama en dan met een religieus karakter.
De eerste toneelgroep, dan nog niet officieel, ontstaat in 1946. Dit is nog alleen meisjestoneel.
Niet veel later kloppen ook de jongens op de deur.
De jongens en de meisjes vormen in die jaren een strikt aparte groep van toneelspelers.
Samen spelen zou pas jaren later tot de mogelijkheid gaan behoren
De repetities van de toneelclub vinden plaats in de eerder genoemde oude school aan de Poppenallee [1] het in de zestigerjaren van de 20e eeuw afgebroken gebouw langs de weg Wijthmen-Dalfsen. Ook de uitvoeringen vinden daar plaats. Schoolbanken dienen als zitplaatsen en worden zo dicht op elkaar geschoven dat je het gevoel krijgt als toeschouwer dat de spelers bij je op schoot zitten.
Bij de latere voltooiing van het parochiehuis aan de dan nog Erfgenamenweg [2] in 1953 gaat de toneelclub W.I.K. gebruik maken van dit onderkomen.
De pastoor treedt op als regisseur, stelt hoge eisen aan zijn spelers, is niet gemakkelijk in de omgang, zelfs autoritair, hij en hij alleen heeft het voor het zeggen binnen het gezelschap. De pastoor doet ook alles zelf, want dan alleen komt het goed, moet hij hebben gedacht! Instuderen, grimeren alsmede het maken van de programma’s. Deze programma’s waren gelijktijdig het bewijs van toegang. Bij de entree werd er een stukje afgescheurd dat bewaard moest worden om zo te kunnen controleren hoeveel mensen binnen waren gekomen
De stemming van pastoor van Wee was niet altijd even goed, weet een speler te vertellen:
“Kwam van Wee naar de repetities en had hij een bivakmuts op dan was het oppassen. Koos hij echter voor een hoed dan was zijn stemming opper best.”
Belevenissen van het meisjestoneel in Hoogland en Heeten [3]
Het meisjes toneel trad ook op buiten Herfte-Wijthmen, zo ook in Hoogland, een dorp in de provincie Utrecht in de gemeente Amersfoort, waar van Wee geboren was en waar ook zijn familie woonde.
Een speelster vertelt: “Hier was het helemaal feest, we kwamen daar vrijdag aan en gingen pas dinsdag weer naar huis. Gelogeerd werd bij de familie van pastoor van Wee, een zuster en twee broers. De reis werd aangevangen in een jeep van bakker Schrijver uit de Hoonhorst, die werd bestuurd door Willem Diepman. Allemaal werden we erin gestopt. Betty Bischop en Marie Hutten die bij de zuster logeerden zijn alle drie nachten uit hun bed gevallen. Ze sliepen namelijk in een oud erg gammel bed.
’s-Avonds werd er pap met vellen geserveerd. Betty Bisschop griezelde er later nog van als ze daaraan terugdacht. Truus Mulder, Dien Noordman, Riek Diepman, Marie Loghtenberg logeerde bij een broer van de pastoor.
Ook gingen we eens naar Heeten in een bus van “Tielbeke naaimachine en textielhandel.” Ook de jeep van bakker Schrijver werd hier weer ingezet. Op de terugweg tussen Raalte en Heino werden we ’s-nachts aangehouden door de politie. Het was al na twaalf uur. De afgelopen dag was de laatste dag van de wegenbelasting van de jeep van bakker Schrijver en ook maakte de politie bezwaar voor de te zware belasting van de auto van Tielbeke. Als excuus had het toneelgezelschap dat men toneel speelde voor het goede doel. Voor de bouw van de nieuwe kerk dus! De politie toonde haar goede wil en streek over het hart.
Een van de eerste stukken die het parochieel jongenstoneel op de planken brengt is “Pastor Bonus.” Van Wee spreekt in zijn openingswoord voor de uitvoering de wens uit dat alle aanwezigen een prettige avond mogen hebben, want dan hebben zijn spelers hun doel bereikt. Dit is ten volle bewaarheid geworden geeft het Overijsselsch
Dagblad van 19 november 1947 aan:
“W.I.K. laat zich van haar beste zijden zien, Ze hebben prachtig gespeeld. Het publiek was er vol van en zou anderen wel aansporen ook dit toneelspel eens te bekijken. Een hartelijk applaus viel de jongens dan ook ten deel. Het zou echter wel goed zijn, dat wie zijn lachlust niet kan bedwingen, eerst een cursus volgt: Hoe moet ik een drama bijwonen”, aldus het Dagblad.
Een van de eerste mannelijke spelers uit deze tijd zijn Jan Hollewand, Joop Broekhaar, Bernard Broekhaar Harm Hülsmann en Bernard Noordman.
Na afloop van het spel hoopt de Pastoor dat de aanwezigen zijn toneel willen promoten voor de volgende uitvoering.
Het jongenstoneel brengt in de komende jaren diverse stukken op de planken en niet alleen in Herfte-Wijthmen. Ook de naast gelegen dorpen worden aangedaan. De toneelgroep gaat per de fiets naar dorpen als bijvoorbeeld Hoonhorst, Liederholthuis, Raalte, Vilsteren en Broekland. Ook worden incidenteel uitvoeringen gegeven voor algemene katholieke organisaties. Uitvoeringen die steeds geld in het laatje brengen voor de kerkbouw.
In 1947 laten de meisjes zich gelden met het spel “Maria’s Macht te Lourdes”, natuurlijk ook hier onder de supervisie van pastoor van Wee. In 1948 blijkt er een grote wedijver te bestaan tussen het jongenstoneel en dat van de meisjes.
“Hadden de jongens al voor de Advent prachtig gespeeld, het spel van de meisjes tweede Kerstdag deed er niet voor onder. Prachtig werd het toneelspel „De kapel in ’t bos” weer gegeven en ook de decors zagen er schitterend uit. Alles was tot in de puntjes verzorgd, inclusief de grimering, verzorgd door de heer Ohms uit Heino” weet de krant te melden.
==========
W.I.K. oogst successen. Overijsselch Dagblad van 26 nov. 1948
Enkele de ons bekende stukken die door het jongenstoneel op de planken gebracht zijn:
In 1947: “De Normandische Haan” van Jac. Braun en “Pastor Bonus” van Henri van ’t Sas;
In 1948: “Als een wild dier” (ook op de planken gebracht in Liederholthuis en bij de leerlingenvereniging ”Dosto” bij de R.K. landbouwwinterschool tijden een reünie bijeenkomst, alsmede in 1950 in Raalte.
In 1948: “De kapel in ’t bos”;
In 1949 op 30 oktober en 6 november de tragedie: “Waar God richt”.
In 1950 in mei ‘n Best daggie” van P. Mossinkof en op 12 en 19 november 1950: De mens wikt…..! door Jac. Braun;
In 1957 spelen enkele leden van W.I.K. ter gelegenheid van het 25e-jarig zilveren chooljubileum van het hoofd der lagere school de heer A. Bisschop, na de pauze op de feestelijke avond het toneelstuk “Een huis vol inbrekers.”
==========
De katholieke toneelclub W.I.K. heeft in de buurtschappen Herfte en Wijthmen een bestaansrecht verworven, bij de jaarvergaderingen meldt de penningmeester steeds een positief saldo. Van Wee was tijdens deze vergaderingen het doel van de optredens van het toneelgezelschap nooit vergeten en sprak altijd in enthousiaste opbeurende woorden, spoorde aan tot grote ijver in het belang van het toneelgezelschap en natuurlijk van de te bouwen parochiekerk.
In 1954 is er de jaarvergadering van W.I.K. onder voorzitterschap van Wim Holterman. Voor het afgetreden bestuurslid Herman Hülsmann wordt Johan Meiberg gekozen. Dit afgetreden bestuurslid Hülsmann, (1928-2011) en voormalig speler van W.I.K. geeft in een interview met de Zwolse Courant in 1994 een kleine inkijk in de gang van zaken bij W.I.K. in het artikel “Trek het doek maar op”:
“We speelden drama, als een “Wild dier” bijvoorbeeld. Met een boswachter, een jonkheer, een pastoor en een zoon die priester moest worden. Het was allemaal hetzelfde.”
Hülsmann weet nog dat de jongens en de pastoor zondagsmiddags op de fiets naar Raalte en Liederholthuis gingen om te spelen. ‘We fietsten met een paar jongens expres achteraan, Als we langs het café bij de spoorlijn kwamen en de pastoor er al voorbij was, gingen we snel even naar binnen. Later op het toneel waren we meestal de tekst vergeten, maar we hadden dan wel een borreltje gehad’. Toen hij een jaar of zeventien was, kwamen er ook meisjes bij de groep. ‘Maar we mochten niet gelijk weg, Eerst mochten de dames naar huis en daarna mochten wij pas. Dat werkte natuurlijk voor geen meter. We wachten gewoon op elkaar om nog wat naar te kunnen praten. En zo….” Mooie tijden vindt Hülsmann. In het begin van de jaren zeventig ging “Willen is Kunnen ter ziele.” Volgens Hülsmann als gevolg van de opkomst van de televisie. ‘Er was geen animo meer voor het toneelspel. We moesten langs de deur om kaartjes te verkopen’.
Een inmiddels legendarische anekdote: Toneelspelen in Liederholthuis rond de jaarwisseling [4]
Een toneelspeler vertelt: Joop Broekhaar, Bernard Broekhaar, Harm Hülsmann, Bernard Noordman en nog enkele spelers gingen op weg naar Liederholthuis om hun toneelspel op de planken te brengen. Alvorens daar op te treden ging men nog even langs bij het toenmalige café Kappert, net over de spoorlijn op de weg Heino-Liederholthuis. Om op het nieuwe jaar te proosten ging het groepje nog even voor het optreden een paar borreltjes nemen. En die borreltjes drinken ging nogal tegen elkaar op. Pastoor van Wee moest hen kort nadien dus ook nog grimeren en zou dit misschien niet licht opnemen als hij drank zou ruiken.
Nu was het soms mode bij de heren toneelspelers om bij uitvoeringen een fles jenever te kopen, maar daar was de pastoor natuurlijk helemaal niet voor. Echter van deze mening trokken de heren zich niets aan. De fles werd zelfs achter de jas van de pastoor verstopt, dat was dan niet zo opvallend.
Maar toen dit enigszins aangeschoten stelletje aankwam bij het parochiehuis in Liederholthuis stonden er voor hen ook nog een paar borreltjes klaar. Deze werden snel achterovergeslagen. Eén van hen kon amper meer op zijn benen staan en ging op een gegeven moment naar het toilet. Dit duurde erg lang zodat enkele medespelers hem uit het toilet wisten te trommelen, duwden hem enkele pepermuntjes in de mond, want hij moest nog naar de pastoor om gegrimeerd te worden.
De pastoor zal vast in de gaten hebben gehad dat de persoon in kwestie gedronken had, maar hij zei niets. Toen was het moment aangebroken dat er met het toneelstuk kon worden begonnen. Bij een spelmoment moest toneelspeler Jan Hollewand de speler in kwestie een schop onder zijn achterste geven. De knaap moest hierdoor kwaad worden maar door de vele borreltjes stond hij niet meer zo stevig op zijn benen en viel op zijn hoofd in het voetlicht, wat resulteerde in gelukkig alleen een paar kapotte lampen. Hij begint vreselijk te lachen om deze valpartij. Als speler Jan Hollewand weer achter de coulissen komt zegt van Wee tegen hem: “Dat begrijp ik nou niet, hij had kwaad moeten worden en hij begint te lachen!” Hollewand begreep dit wel, maar hield wijselijk zijn mond.
Na de voltooiing van de kerk lijkt het erop dat de toneelgroep langzaam een volwassen status hebben bereikt.
De afdelingen meisjes- en jongenstoneel gaan in elkaar op en vormen dan in de tijd een groep met volwassen spelers.
(zie de foto’s 3 en 4)
In maart 1956 is er, net voor het afscheid van Van Wee naar Vilsteren de jaarvergadering van W.I.K. met een bijzondere mijlpaal voor de toneelvereniging.
Het is dan voor het eerst in de bestaansgeschiedenis van W.I.K. dat dames mogen toetreden tot het bestuur. Er vindt een uitbreiding in het bestuur plaats met de dames Marie Hutten en Ans Logtenberg.
(foto 5) Op de foto toneel in de periode van pastoor Kolkman: Achter van links naar rechts: Tiny, vrouw van Joop Bisschop, Willy Rienties, Betty Bisschop en Annie Beltman. Aan de voorzijde van links naar rechts: Ans Hutten, Dien Eykelkamp, Wilhelmien Logtenberg,
Joke Logtenberg, Ans Eykelkamp en Tiny Papenburg. (Papenburg was de huishoudster van pastoor Kolkman.) (Foto uit archief van de fam. Giezen)
De foto is genomen ergens tussen 1957 en 1967 [5] waar we enkele leden van de toneelvereniging W.I.K., hier in de damesuitvoering zien ten tijde van het pastoraat van pastoor Kolkman. .
Hier een toneelgroep vermoedelijk ten tijde van het pastoraat van pastoor ter Meulen .
(foto 6) Bovenste rij vlnr.: Jan Hekking, Wim Holterman, Herman Dinkelberg, Anton Hutten en Ria Mulder.
Middelste rij vlnr.: Anneke Rienties en Cato Nijboer.
Voorste rij vlnr.: Harm (Herman) Hülsmann, Suze Beltman, Annie Kieftenbeld en Jan Loghtenberg.
(Ingekleurde foto).
Hoe moet het nu verder met het toneel in Herfte-Wijthmen als van Wee een aanstelling in Vilsteren krijgt?
We moeten even een stap in de tijd maken. Op 1 oktober 1970 verleent de kardinaal Johannes Willebrands eervol ontslag aan pastoor A.C. (Kees) ter Meulen en is er de komst van pastoor H.M.J.M (Henk) Fennis. Voor het toneelgezelschap betekent dit het zo goed als het einde van de directe betrokkenheid van de kerk, die overigens in de loop der tijd al langzaam is afgenomen. Waar destijds pastoor van Wee als regisseur optrad neemt nu het toneelgezelschap zelf de touwtjes in handen met een regisseur die in de loop der tijd gevonden wordt zowel binnen als buiten het toneelgezelschap.
Gelukkig zijn er nog enkele foto’s van de voorstellingen in 1968, 1969 of 1979 bewaard gebleven, met deze link kun je nog meer foto’s bekijken over deze periodes.
We zagen al dat de toneelvereniging W.I. K. [6], dan vaak aangeduid als “Toneelgroep Wijthmen” het moeilijk heeft in de zeventiger jaren door de mindere belangstelling van publiek, volgens Hülsmann door de opkomst van de televisie.
Ergens in deze jaren heeft de opheffing van de toneelnaam W.I.K. plaatsgevonden.
Maar de W.I.K groep of de Toneelgroep Wijthmen zal enkele jaren later toch weer van zich laten horen.
Toch weer toneel in Herfte-Wijthmen
Bij het 30e-jarige jubileumfeest van de kerk van Herfte-Wijthmen in 1980 komt het toneel in de buurtschappen weer in beeld.
Het kerkbestuur van de parochie Herfte-Wijthmen besluit een feestavond te organiseren waarbij er een toneelstuk op de planken moet komen. Oude Rotten in het toneelvak van W.I.K. als Herman Hülsmann, Bep Spijker-Hiet, Annie Kieftenbeld-Vosman en Anton Hutten bieden hun diensten aan bij de nieuw te vormen toneelgroep. Deze groep wordt aangevuld met spelers als Ellen Rosendaal, Annie Meiberg, Gerard Mulder en andere spelers die nog nooit op de planken hun kunsten hebben vertoond.
Samen klikt het goed tussen jong en oud. Uit dit gezelschap ontstaat er een nieuwe toneelgroep.
Het eerste toneelstuk dat de nieuwe groep op de planken brengt is op 4 oktober 1980. Het is het blijspel ”Het hek van de dam” geschreven door Hans van Wijngaarden. Dit optreden na zoveel tijd is eindelijk weer een groot succes.
Herfte-Wijthmen lijkt opnieuw rijp voor een toneelclub binnen haar grenzen. In 1980 heeft men nog geen naam weten te bedenken voor dit toneelgezelschap. Het volgende jaar wist men het: De naam moest “Sagezo” zijn.
De naam, wellicht gerelateerd aan de rommelige omstandigheden in deze beginfase is een samenstelling
van de eerste twee letters van de drie woorden van Samen GEraapt ZOoitje.
In het jaar 1984 is er weer tijd om feest te gaan vieren, voor de tweede maal naar aanleiding van een kerkelijke aangelegenheid. De Parochie Herfte-Wijthmen viert haar 40-jarig bestaan. Wederom wordt een beroep gedaan op de toneelvereniging Sagezo. Een bijzonder toneelspel geschreven door Theo van Vliet met zang van Flip Trooster. In dit toneelspel maken maar liefst 23 spelers hun opwachting. Olivo Andrean , de regisseur van Sagezo, neemt de regie voor zijn rekening.
De liedjes worden verzorgd door een koortje dat onder leiding staat van het lagere schoolhoofd Herman Dinkelberg. Een toneelstuk, inhoudelijk opgetekend uit de monden van vele parochianen waarin 40 jaren van de parochie Herfte-Wijthmen de revue passeren.
De titel van het toneelstuk “40 jaar wel van wee” is natuurlijk met een knipoog naar de eerste pastoor van Herfte-Wijthmen.
Sagezo bleef door verschillende omstandigheden tot 1990 een katholieke aangelegenheid, maar daar komt in 1991 een einde aan als de toneelvereniging voor iedereen beschikbaar is geworden.
Gerhard Smeenk (1946-2022) is in 1991 de eerste niet katholiek die zijn opwachting maakt bij de toneelclub als onderwijzer in het toneelstuk van J.P. Asmussen “Even voorstellen ik ben uw dochter.”
De nieuwe toneelclub verzorgt tot de Coronatijdtijd in 2020 jaarlijks drie avonden in het parochiehuis in Wijthmen, ook zijn er optredens buiten Herfte-Wijthmen.
Hoe ging het verder met toneel grondlegger van Wee?
Hij gaat op verzoek van het bisdom Utrecht de parochie in Herfte Wijthmen verlaten in 1957.
Hiermee dus ook zijn toneelclub, die zo belangrijk was geweest voor onderlinge samenhang en die ook financieel haar steentje had bijgedragen aan de bouw van de nieuwe kerk.
Van Wee wordt geïnstalleerd in de parochie H. Willibrordus in Vilsteren en zal daar ongeveer tien jaar actief zijn als pastoor.
Hij besluit aan het eind van deze periode terug te keren naar Wijthmen, wat voor hem toch als thuis voelde. In Herfte-Wijthmen wil hij als rustend pastoor van zijn pensioen gaan genieten.
Met de familie Loghtenberg, Hein en Greta, komt hij overeen hier voor de tweede maal te gaan wonen.
Maar van Wee wil wel een extra slaapkamer hebben, zodat het ook mogelijk is om zijn familie te kunnen ontvangen.
Als alle verhuisdozen klaar staan in Vilsteren voor de verhuizing naar Wijthmen, overvalt de dood hem plotseling op woensdag 22 november 1967. Slechts enkele dagen later zou hij afreizen om in zijn vertrouwde Wijthmen van zijn rust te gaan genieten.
Hij werd 68 jaar oud.
Met zijn toneelvereniging WIK legde Theodorus van Wee via “de toneelclub Wijthmen” de basis voor de latere “Stichting Toneelgroep Sagée zo”, een basis die al bijna 75 jaar betekenisvol is voor een gezellige toneelavonden in het parochiehuis, maar nu met een geheel nieuwe en moderne generatie van toneelspelers uit Herfte en Wijthmen.
Van Wee zou hier vast met heel veel genoegen en trots op terug hebben gezien dat zijn initiatief zo lang stand zou houden.
Tijdlijn toneelvereniging W,I.K. en toneelvereniging Wijthmen
1943
Oprichting van de parochie OLV van Altijd Durende Bijstand, Th. Van Wee is de bouwpastoor.
1946
Begin van het meisjestoneel.
1947
Oprichting katholieke jongenstoneel W.I.K. en katholiek meisjestoneel, de meisjes der K.A. (Katholieke Actie).
1950
1e steenlegging van de kerk te Herfte-Wijthmen van OLV van Altijddurende Bijstand door deken de Wit (1881-1965) in de loop van 1951 worden de bouwwerkzaamheden afgerond.
1956
Dames mogen voortaan deel uitmaken van het bestuur van de toneelvereniging W.I.K..
1957
Einde van het pastoraat van pastoor Theodorus van Wee en begin van het pastoraat van pastoor Kolkman in Herfte-Wijthmen.
1957-1980
De naam W.I.K. is in deze periode steeds minder in zwang, de naam “toneelvereniging Wijthmen” wordt in de volksmond steeds vaker gebruikt.
1967
Einde van pastoraat van pastoor A.B. Kolkman en begin van het pastoraat van pastoor A.W. Ter Meulen in Herfte-Wijthmen.
Overlijden van pastoor van Wee in Vilsteren.
1970
Einde van pastoraat van pastoor A.W. Ter Meulen en begin van het pastoraat van pastoor H.M.J.M. Fennis. De toneelclub volgt een eigen koers zonder kerkelijke bemoeienissen.
1980
Het toneel wordt nieuw leven ingeblazen bij het 30-jarig bestaan van de kerk, enkele oude rotten in het vak van het voormalige W.I.K. melden zicht aan bij de vernieuwde toneelgroep en brengen met nieuwe spelers het toneelstuk “Het hek van de dam” geschreven door Hans van Wijngaarden.
1981
De toneelvereniging met oudgedienden van W.I.K. krijgt een naam: Sagezo.
1983
Uitvoering toneel t.g.v. het 40e-jarig bestaan van de parochie, het toneelstuk heeft de toepasselijke naam “40 jaar wel van wee” geschreven door Theo van Vliet met liedjes van Flip Trooster.
1987
Einde van het pastoraat van H.M.J.M. Fennis.
1991
De toneelvereniging Sagezo is voor eenieder toegankelijk, religieuze stromingen zijn opgeheven.
Verwijzingen in de tekst
[1] De Poppenallee heet tegenwoordig Kroesenallee
[2] Het laatste gedeelte van de voormalige Erfgenamenweg heet tegenwoordig Valkenbergweg
[3] Uit gesprekken met parochianen t.b.v. de geschiedenis van de parochie 1943-1983 op 4 febr. 1982.
[4] Een verhaal dat voorkomt uit bovenstaande eindnoot iii en ook is opgenomen in het toneelstuk 40 jaar wel van wee.
[5] 1957-1967 vermoedelijk tijdens het pastoraat van pastoor Kolkman, Tiny Papenburg heeft in dit tijdsbestek toneel gespeeld.
[6] W.I.K is waarschijnlijk als naam niet meer actueel tijdens het pastoraat van pastoor Kolkman (1957-1967), de voorganger van pastoor ter Meulen”.
[7] Vanaf jan. 2022 worden de toneelavonden door de verkoop van het parochiehuis gehouden in het gemeenschapscentrum de Elshof te Wijthmen.
Bronnen
Gerard Hülsmann 12 dec. 2023.
Opmerkingen:
We proberen zoveel mogelijk alle betrokkenen die op enigerlei wijze hebben bijgedragen aan dit artikel te benoemen. Hoewel van diverse onderdelen soms het eigendomsrecht niet kon worden achterhaald kan een ieder die van mening is enig recht te kunnen ontlenen aan de inhoud van dit artikel contact met ons opnemen. We kunnen dan uw naam vermelden of het onderdeel op uw verzoek onmiddellijk verwijderen van onze site. Uw privacy willen wij altijd garanderen, echter op sommige gedeeltes van deze site worden namen van personen geplaatst, u kunt ons altijd aangeven indien dit niet wenselijk is. Wij zullen dan uw naam direct van deze site verwijderen.
Heeft u bij het lezen van de teksten onjuistheden geconstateerd zowel inhoudelijk als tekstueel of mist u iets in dit artikel, dan houden wij ons graag aanbevolen voor deze opmerkingen. Ook zijn aanvullingen van harte welkom
Via historischwijthmen@gmail.com kunt u dit aan ons doorgeven. Onze dank hiervoor.